Welke opties hebben zorgorganisaties met liquiditeitsbeheer?

Zorgorganisaties staan voor de complexe uitdaging om hun maatschappelijke taken te vervullen binnen een steeds strakker financieel kader. Een solide treasurybeleid is daarbij essentieel. Het streven naar optimalisering van het rendement binnen aanvaardbare risicogrenzen vormt de kern van dit beleid. Door een combinatie van rentemanagement, zorgvuldig beleggen en het beheersen van renterisico’s kunnen zorgorganisaties hun financiële positie versterken zonder hun risicoprofiel te vergroten.

Het treasurybeleid van zorgorganisaties is gericht op het waarborgen van financiële stabiliteit en het verantwoord beheren van liquiditeiten op de korte en lange termijn. Een belangrijk uitgangspunt voor zorgorganisaties is het voorkomen en terugdringen van overliquiditeit. Structurele overliquiditeit wordt daarom bij voorkeur ingezet voor interne financiering, zoals het aflossen of afkopen van bestaande leningen en het financieren van investeringen. Als hier aan is voldaan, dan is er de optie om overtollige liquiditeiten op een betaal-, spaar- of termijn depositorekening te plaatsen, met als doel een verantwoord en doelmatig gebruik van beschikbare middelen te waarborgen. Liquiditeiten plaatsen wordt bij voorkeur risicomijdend gedaan in euro’s en bij financiële instellingen met minimaal een single A-rating, gevestigd binnen de Europese Economische Ruimte.

Toegestane liquiditeitsoplossingen in de statuten van zorgorganisaties zijn vaak beperkt tot schatkistbankieren, spaarrekeningen, deposito’s en staatsobligaties. Achtergestelde leningen en aandelen zijn meestal uitgesloten, tenzij wettelijk vereist. Beleggingen moeten aantoonbaar marktconform zijn en op een vooraf bepaalde einddatum worden terugontvangen. De hoofdsom dient gegarandeerd te zijn door de financiële instelling. Het opnemen van leningen met als doel beleggen is vaak niet toegestaan.

Door de beperkingen in het liquiditeitsbeheer kiezen zorgorganisaties vaak voor (langlopende) staatsobligaties of (kortlopende) betaal- en spaarrekeningen om overtollige liquiditeiten te beheren en daarbij een beperkt rendement te realiseren.

Historisch gezien boden staatsobligaties een gemiddeld rendement van 6 -9% (1980–1990), dalend tot onder de 1% en voor sommige korte looptijden zelfs negatief. Op 1 december 2025 was er een herstel naar 2,90% voor langdurige termijn staatsobligaties (bron: Netherlands - Long term gov. bond yields - 2025 Data 2026 Forecast 2021 Historical). Korte looptijden bieden stabiliteit en lange looptijden potentieel hoger rendement. Staatsobligaties blijven een defensieve keuze, vooral in onzekere tijden. 

Voor kortlopende liquiditeiten zijn spaarrekeningen en deposito’s gangbare instrumenten, waarbij de rentes doorgaans aansluiten bij de ontwikkeling van de ECB-rentes. Spaarrentes zijn over het algemeen gebaseerd op de ontwikkeling van de ECB-rentes. De ECB handhaaft momenteel een rente van ongeveer 2%, met beperkte ruimte voor verdere verlagingen. Handelsbanken verwacht dat de inflatie in 2026 onder de doelstelling zal uitkomen en dat de ECB op lange termijn een ECB-rente rond 2% nastreeft. Financiële markten prijzen momenteel minder dan één ECB-renteverlaging van 25 basispunten (0,25%) in voor de komende twaalf maanden gezien de marktinschatting van een stabiele rentemarkt (bron: Bloomberg verwachte renteverhogingen (hikes) en verlagingen (cuts)). Dit zou betekenen dat Euribor en korte termijndeposito’s ongeveer op de huidige niveaus zullen blijven.

Gezien de stabiele rentemarkt voor de komende 12 maanden kunnen betaal-, spaar- en depositorekeningen een passende optie zijn voor zorgorganisaties voor het beheer van hun overtollige liquiditeiten.

Handelsbanken, , biedt op maat gemaakte oplossingen. Met flexibele opties, zonder met het zakelijke betalingsverkeer over hoeven te stappen. 

Meer weten? Neem contact op met uw accountmanager.